جدید

سرشماری سال ۲۰۲۰ ایالات متحده نشان می دهد که تعداد خانواده های تک فرزند در حال حاضر بیشتر از تعداد خانواده های دارای دو یا سه فرزندی می باشد.
بسیاری ترجیح می دهند دو یا چند فرزند داشته باشند ، اما از نظر بسیاری داشتن بیش از یک فرزند در عمل ممکن یست.
همه گیری کرونا باعث شده تا بسیاری از والدین در مورد تعداد فرزندان خود تجدید نظر کنند.

به عنوان بخشی از پروژه تک فرزندی ،من در یک مطالعه تحقیقاتی که رهبری آن را نیز خود بر عهده داشتم، از کودکان تک فرزند و والدین آنها خواستم که به این پرسش من جواب دهند :

” دوست دارید و یا دوست داشتید صاحب چند فرزند و یا خواهر و برادر بودید؟”

اکثرا آنها پاسخ دادند که مایلند ۲ یا تعداد بیشتری فرزند و یا خواهر و برادر داشته باشند.

در نظام فکری جامعه امروزی بسیاری از خانواده ها ایده داشتن خانواده ای هسته ای(مرکب از پدر و مادر و فرزندان) را ایده بسیار مناسب می دانند. اما سرشماری سال ۲۰۲۰ چیز دیگری را نشان می دهد: تعداد خانواده های تک فرزند بیشتر از تعداد خانواده های دو فرزندی و یا سه فرزندی است و در واقع دهه هاست که چنین اتفاقی می افتد.

تعداد خانواده های دارای یک فرزند زیر ۱۸ سال از تعداد خانواده های دو فرزندی بیشتر است. همین امر نیز در رابطه با خانواده های دارای یک فرزند زیر ۶ سال نیز صدق می کند. تعداد والدین دارای تحصیلات دانشگاهی نیز همچنان یک روند صعودی را طی می کند. این امر نشان می دهد که زنان بیش از پیش به تحصیلات خود در دانشگاه ادامه میدهند و در نتیجه دیرتر ازدواج می کرده و یا تشکیل خانواده می دهند.

زنانی که در این پروژه بلند مدت تک فرزندی شرکت کرده بودند، حداقل ۳۰ سال سن داشتند و برخی نیز در هنگام زایمان به طور قابل توجهی بزرگتر بودند. کاتلین ۴۱ ساله ، مانند بسیاری از افراد دیگری که با آنها صحبت کرده ام ، می گوید که اگر زودتر ازدواج می کرد ، ممکن بود فرزند دیگری نیز داشته باشد. “ساعت بیولوژیکی بدن من در حال شمارش معکوس است. من انتظار نداشتم که در ۳۷ سالگی ازدواج کنم و در ۳۹ سالگی بچه دار شوم. ما دیگر عمرمان را کرده ایم. من نگران خطرات بارداری در سنین بالا هستم. ”

مردیت و داگ

مردیت و داگ ۳۹ ساله هستند. هر کدام دارای سه خواهر و برادر هستند و روابط خوبی با یکدیگر دارند. وقتی از آنها در مورد بچه دار شدن پرسیدم، به من گفتند: “شما فکر می کنید که چون ما خودمان خواهر و برادر داریم، دوست داریم این چرخه برای کودکمان نیز تکرار شود. اما ما چنین قصدی نداریم و در حال حاضر نیز تنها بر روی کسب درآمد بیشتر تمرکز داریم.” مردیت متخصص سرطان شناسی و داگ نیز یک بیوشیمیست است و می خواهد خانه دوم خود را بخرد. ” مردیت با قاطعیت می گوید: “اگر هم چنین قصدی داشته باشیم ، فقط یک فرزند دیگر به دنیا خواهیم آورد.”

هنگامی که روابط خواهر و برادری خوب است ، راضی کردن آنها برای آوردن تنها یک فرزند در آینده کاری دشوار است.

برخلاف مردیت ، فرددا(Fredda)، ۴۲ ساله می گوید:

من همیشه به خاطر رابطه ای که با خواهرم داشتم، دوست داشتم دو فرزند داشته باشم. از زمانی که خواهرم در حدود سن ۲۰ سالگی فوت کرد، مدام ایده داشتن فرزند دوم را در ذهنم تکرار می کنم و در واقع دلایل زیادی باعث شد تا به این نتیجه برسم.

اشتغال زنان

امروزه زنان در حرفه های مختلفی مشغول به کار هستند که در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی با توجه به اهدافی که در آن زمان ها برای خود تعیین کرده بودند، نمی توانستند انتخاب های شغلی زیادی داشته باشند. بر این اساس ، بسیاری از زنان ، مانند مردیت و فردا ، بر این باورند که داشتن یک یا چند فرزند بیشتر می تواند بر مسیر شغلی آنها تأثیر منفی بگذارد. فردا در زندگی خود به دنبال چیزهای مهمتری از خانه داری و یا داشتن فرزندان بیشتر است. وقتی من و شوهرم ۴۰ ساله شدیم ، پسر ما ۷ ساله بود و با وجود تک فرزند بودن، در انجام کارهای خود روز به روز مستقل تر عمل می کرد.

ما در آستانه بازگشت به زندگی عادی خود بودیم. ما از وضعیتی که داشتیم، راضی بودیم و دنبال آزادی هایی بودیم که در صورت به دنیا آوردن بچه ای دیگر ممکن بود آنها را از دست بدهیم. گرفتن چنین تصمیمی در آن زمان واقعا برای ما سخت بود چون پس از زایمان می توانستم از یک مرخصی طولانی مدت بهره مند شوم. کشور من برخلاف آمریکا، به زنان باردار یک سال کامل مرخصی با حقوق می دهد.

“پس از بازگشتم به کار متوجه شدم که نفر دیگری را جایگزین من کرده بودند. این یک وقفه شغلی طولانی مدت بود و من مجبور بودم به دنبال یک کار جدید بگردم. من می دانستم که اگر برای فرزند دوم هم مرخصی زایمان بگیرم، به احتمال زیاد دوباره مرا با فرد دیگری جایگزین خواهند کرد. این وقفه شغلی به حرفه من آسیب زده بود و صدای کوچکی در سرم می گفت ، دیگر این کار را نکن و من هم به ندای درونم گوش دادم.”

به گفته مرکز تحقیقاتی پیو ، بیش از نیمی از زنانی که در دهه های ۸۰ تا ۹۰ متولد شده اند، بر این باورند که داشتن بچه های بیشتر باعث می شود تا نتوانند به اندازه کافی در کار خود پیشرفت کنند.”

بیشتر زنانی که بین ۲۰ تا ۳۰ سال سن دارند چه مجرد و چه متاهل، حتی به بچه دار شدن هم فکر نمی کنند. آنها برای اینکه بتوانند از نظر مالی خانواده خود را تأمین کنند، تنها بر روی پیشرفت کاری خود تمرکز می کنند. کسانی که بین ۳۰ تا ۴۰ سال سن داشته و به دنبال تشکیل خانواده هستند نیز تنها می خواهند یک فرزند داشته باشند. ریچارد و النا ، ۱۸ سال است که تصمیم دارند، بچه دار شوند. النا ۳۸ سال و ریچارد ۳۹ سال سن دارد( طبق استانداردهای فرزندآوری در نسل های قبلی،سن آنها کمی برای تشکیل خانواده زیاد است). آنها در مورد اینکه چه تعداد فرزندان داشته باشند با یکدیگر توافق دارند: “این مسیری طولانی برای بچه دار شدن ما را واداشت تا فرزندی به دنیا بیاوریم. ما فقط یک فرزند داریم و هر دوی ما نیز تک فرزند هستیم. ”

جولیت ۴۳ ساله بود که پسرش را به دنیا آورد و تنها به خاطر هزینه های سنگین درمان ناباروری تمایلی برای داشتن فرزندان بیشتر ندارد. او می گوید: “وقتی جوانتر بودم ، فکر می کردم که داشتن دو فرزند انتخاب خوبی است … اما وقتی بزرگتر شدم ، بیشتر نگران هزینه های درمان ناباروری خودم بودم.” “برای بچه دار شدن دوباراز روش لقاح مصنوعی(IVF) استفاده کردم که البته هزینه انجام آنها بسیار سنگین بود و تحت پوشش بیمه هم قرار نمی گرفت. ما واقعا خوش شانس بودیم که جنین زنده بود و بعد از مدتی صاحب فرزندی سالم شدیم. ما توافق کردیم که دیگر فرزندی به دنیا نیاوریم. ما تصمیم گرفتیم که دیگر تو کار سرنوشت دخالت نکنیم. ”

همه گیری کرونا باعث شده تا بسیاری از والدین در مورد تعداد فرزندان خود تجدید نظر کنند

این بیماری همه گیر با ایجاد شک و تردید در میان باعث شد تا بسیاری از زوجین تمایلی به داشتن فرزندان بیشتر نداشته باشند. این بیماری همه گیر احتمالاً، اگر نه به طور دائم اما در طولانی مدت می تواند بر نرخ رشد جمعیت تأثیر منفی بگذارد. در میانه قرنطینه طولانی مدت، جو پینسکر ، که در مجله آتلانتیک به طور منظم مطالبی را در مورد مسائل خانواده می نویسد ، می گوید: “… با توجه به افزایش شک و تردید در میان مردم، احتمال فرزندآوری در آنها بسیار کم است. و در حال حاضر نیز آینده مبهمی برای جهان پیش بینی می شود: والدین نگران سلامتی خود ، فرزندان احتمالی خود در آینده و وضعیت مالی آینده خود هستند. ”

همانطور که در پست های اخیری که مرتبط با فرزندپروری هستند، مشاهده کردید، این بیماری همه گیر باعث شده است تا خانواده های تک فرزند برای آوردن فرزند دوم خود در حالت انتظار و یا در واقع در وضعیت آماده باش قرار بگیرند. با مشاهده اظهار نظرهای متعدد والدین در زیر پست های شبکه های اجتماعی، می توان متوجه نگرانی عمیق آنها شد :

“وقتی شوهرم بهم گفت که بچه دومم به دنیا بیاریم، من دوباره مجبور شدم به فکر راه های پیشگیری از بارداری بیفتم. “

والدین یک کودک ۲ ساله در زیر پستی نوشتند:

” همه گیری کرونا و مسائل مالی مرا متقاعد کرد که حتی به داشتن فرزند دوم فکر هم نکنم.”

مادر یک کودک ۳ ساله می نوسید:

در این رابطه دچار شک و تردید شده ام. دوستانی دارم که به من می گویند که زندگی با داشتن فرزند دوم خیلی بهتر خواهد شد و اگر بچه ای به دنیا نیاورم، در آینده قطعا از این کار پشیمان خواهم شد. حرف های آنها مرا قانع نکرد. ما صاحب یک فرزند هستیم و من فکر می کنم که ما در حال حاضر تنها باید او را اولویت زندگیمون قرار بدیم .

ربکا ۳۶ ساله که برای داشتن فرزندان بیشتر به اندازه کافی جوان و پر انرژی است، یک بچه ۲ ساله دارد و اعتراف می کند که دائم با بر سر داشتن بچه های بیشتر با همسرش جر و بحث می کند.

او به من می گفت:

ما در ابتدا فکر می کردیم که بهتر است سه یا چهار فرزند داشته باشیم.” “وقتی که تصمیم گرفتیم که فرزند دیگری را به دنیا بیاوریم ، همه گیری کرونا شروع شد. هر دوی ما مشغول به کار هستیم اما امنیت شغلی چندانی نداریم و هر لحظه ممکن است اخراج شویم. همین مسئله ما را به این فکر انداخت که در زمان دیگری فرزند دوم خود را به دنیا بیاوریم.

صرفنظر از اینکه بسیاری از خانواده های تمایل دارند تا فرزندان بیشتری را به دنیا بیاورند اما در واقع تعداد زیادی از آنها تنها تحصیلات و یا مسائل کاری خود را در اولویت قرار می دهند و می خواهند قبل از بچه دار شدن مجدد، جایگاه کاری خود را تثبیت کنند. دیوید بروکس از مجله آتلانتیک، می نویسد: “ما به احتمال زیاد در حال حاضر شاهد سریعترین تغییرات در ساختار در خانواده ها در طول تاریخ بشر هستیم.” “دلایل اقتصادی ، فرهنگی و بنیادی به طور همزمان در ایجاد چنین وضعیتی نقش دارند.”

با توجه به هزینه های بالای بزرگ کردن فرزندان ، فشارهایی که بر والدین شاغل وارد می شود و همچنین مشکلات بسیاری که در دوران همه گیری کرونا بوجود آمد، قابل درک است که چرا بسیاری از والدین (از جمله کسانی که در ابتدا می خواستند فرزندان بیشتری داشته باشند) سبک خانواده تک فرزندی را به سبک خانواده چند فرزندی ترجیح می دهند.