جدید

اگر از اینکه تنها چند ساعت از وقت خود در طول روز را می توانید در کنار فرزندان خود باشید، احساس ناامیدی می کنید، با استفاده از چند راهکار ساده می توانید از بودن در کنار فرزندان خود نهایت استفاده را ببرید و این اطمینان را حاصل کنید که به اندازه کافی در کنار آنها حضور دارید.

یک شب وقتی پسر بزرگترم که در آن زمان ۱۲ سالش بود با لحنی خوشحال رو به من کرد و گفت: “مامان ، من بیشتر عمرم را با میبل (Mable) گذراندم و نه با شما یا پدر.” میبل پرستار بچه ما است و اگر تعداد ساعت هایی که میبل در طول روز در کنار پسرم است را محاسبه کنید، به این نتیجه می رسید که حق با اوست.

محاسبه تعداد ساعت هایی که والدین و کودکان درکنار یکدیگر هستند

این جزو همان حرف هایی است که والدین شاغل هرگز تمایلی به شنیدن آن ندارند ولی در واقع خود والدین نیز با محاسبه تعداد ساعت هایی که درکنار فرزندانشان هستند، به نوعی خود را عذاب می دهند. ما به عنوان والدین در طول روز و شب ممکن است بسته به سن فرزندانمان تنها ۴ ساعت(۲ ساعت در طول و ۲ ساعت در طول شب) در کنار آنها باشیم و وقتی این زمان را با ۲۰ ساعتی که پرستار کودکتان با فرزند شما می گذارند، مقایسه می کنید، بیشتر احساس ناامیدی و ناراحتی می کنید.

هنگامی که سرنا ویلیامز فرزند جدیدش را به دنیا آورد، از اینکه به خاطر تمرینات قبل از مسابقات ویمبلدون نتوانسته بود اولین صحنه های قدم زدن فرزندش را ببیند، به شدت اظهار تاسف می کرد. بسیاری از والدین دیگر نیز قطعا چنین مسئله ناراحت کننده ای را تجربه کرده اند. مطمئناً ما در طول بزرگ شدن فرزندان خود شاهد اتفاقات مهمی در زندگی آنها هستیم، اما اگر تنها یکی از آنها را از دست بدهیم، این مسئله به شدت باعث ناراحتی و نا امیدی ما خواهد شد.

سونیا لیوبومیرسکی استاد روانشناسی دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده کتاب چگونه شاد باشیم، می گوید:

“مشاهده مراحل بزرگ شدن کودکان واقعا برای والدین لذت بخش است، اما این کار تنها بخش کوچکی از آن چیزی است که می تواند به زندگی شما معنا ببخشد.” “مهم تر از همه این است که فرزندان خود را دوست داشته باشید ، به درستی آنها را تربیت کنید و از آنها حمایت کنید و نه اینکه در تمام لحظات چه مهم و چه غیر مهم در کنار آنها حضور داشته باشید.”

علم روانشناسی به ما می گوید که ما به هیچ عنوان نباید به خاطر این مسئله احساس گناه کنیم:

مطالعه ای که اخیرا در مجله کسب و کار هاروارد منتشر شده است، نشان می دهد که فرزندان مادران شاغل درست به همان اندازه فرزندان مادران غیر شاغل احساس شادی کرده و از زندگی خود لذت می برند. محققان موسسه خانواده و کار این سوال از فرزندان والدین شاغل پرسیدند: اگر فقط یک آرزو داشتید که می توانست میزان تاثیر منفی زندگی کاری والدینتان بر شما را کاهش دهد، آن آرزو کدام بود؟ اگرچه والدین تصور می کردند که فرزندان آنها آرزو داشتند که در طول روز زمان بیشتری را در کنار آنها باشند، اما اغلب بچه ها آرزو می کردند که ای کاش والدین آنها “کمتر دچار استرس و خستگی” بودند.

احساس آرامش و خوشحالی والدین و کودکان

نکته مهم: مهم نیست که چند ساعت در طول روز در کنار فرزندانتان هستید بلکه مهم این است که چقدر در لحظاتی که در کنار آنها هستیم، احساس آرامش و خوشحالی می کنیم.

با استفاده از راهکارهای زیر والدین و کودکان می توانند از بودن در کنار هم لذت ببرند

به تمرین ذهن آگاهی بپردازید

تحقیقات نشان می دهد که افراد تنها از طریق لذت بردن از چیزهای کوچک می توانند به شادی و لذتی ماندگار دست پیدا کنند. این چیز کوچیک می تواند شیوه تلفظ بانمک کلمات توسط کودک شما باشد و یا هیجانی که کودک شما در زمان درآوردن کفش های اسکیت خود تجربه می کند.

دکتر لیوبومیرسکی همچنین می گوید:

“لذت واقعی، زندگی کردن در لحظه حال و جذب حداکثر احساسات مثبت از آن لحظه است.” همچنین می توانید در نحوه درک خود از موقعیت های خاص زندگی خود تجدید نظر کنید.

وقتی وارد اتاقی می شوید ، آیا از این که به راحتی می توانید به اتاق فرندان خود رفت و آمد داشته باشید و یا از اینکه می بینید بچه های کوچک شما با لباس های راحتی خود روی زمین نشسته اند( حتی اگر اتاق آنها به هم ریخته باشد) ، احساس خوشحالی نمی کنید؟و یا هنوز درگیر سختی های محل کار خود هستید و از اینکه فرصت نمی کنید کودک خود را به حمام ببرید، احساس گناه می کنید؟ دکتر لیوبومیرسکی می گوید: ” شما تنها باید بر زمان حال تمرکز کنید زیرا فکر کردن در مورد گذشته و یا سایر احساسات منفی باعث می شود تا بیشتر احساس نگرانی و خستگی کنید. ”

اگر در تغییر دادن طرز فکر خود دچار مشکل هستید، تبریک می گویم، شما یک انسان هستید و در واقع همه ما در طول زندگی خود با چنین مشکلی مواجه می شویم. کیت رپ ، نویسنده کتاب قوی مثل یک مادر بر این باور است که والدین به سختی می توانند نگرانی های شغلی خود را کنار بگذارند و تمام توجه و تمرکز خود را معطوف به کودکان خود و نیازهای آنها کنند.برخی از والدین بر این باورند که گوش دادن به پادکست ها و یا کتاب های صوتی در حین رانندگی به سمت خانه و یا انجام یک مدیتیشن سه دقیقه ای پیش از رفتن به خانه باعث افزایش آرامش و تمرکز در آنها می شود.برای اینکار می توانید از برنامه هایی مانند Headspace ، Calm یا Stop , breathe & think استفاده کنید.

هدف نباید برقراری یک پیوند عاطفی بین والدین و کودکان به صورت بی وقفه باشد

برخی از والدین دائم این جمله را با خود تکرار می کنند که ای کاش بیشتر از ۲۴ ساعت در طول روز زمان وجود داشت!” ولی آنها باید سطح انتظارات خود را پایین بیاورید

به عنوان مثال بگویند:

“قطعا برای ارتباط با یک کودک به ساعت ها زمان نیاز نداریم.”

دکتر رپ (Rope) می گوید:

“شما تنها با گذراندن ۱۰ دقیقه خوب در کنار فرزندان خود می توانید تمام هفته خود را تغییر دهید.”

لزوماً برای گذراندن دقایقی خوب در کنار فرزندانتان نیاز ندارید تا کل زمان خود را مشغول انجام بازی های فکری و یا مکالمات خودمانی و صمیمانه شوید. شما در این مدت می توانید برای آماده شدن فرزند خود برای امتحان علوم، از او سوالاتی را بپرسید. آیا انجام روزانه چنین فعالیت های ساده ای در خانه باعث نمی شود تا شمااحساس راحتی و امنیت کنید؟

راهکارهایی برا کاهش فشارهای روانی و رابطه بهتر والدین و کودکان

برای صرفه جویی بیشتر در زمان، می توانید فردی را استخدام کنید تا به جای شما کارهای خانه را انجام دهد اما اگر تمایلی به انجام اینکار ندارید، باید ببینید که چگونه می توانید کارهای خود را ساده تر کنید. من همیشه نصف ظرف های تمیز را از داخل ماشین ظرفشویی بیرون می آورم و با اینکار می توانم به سرعت بشقاب های کثیف شام را را داخل ماشین ظرفشویی بزارم و دیگر نیازی ندارم که برای شستن ظرف های شام ، منتظر شسته شدن تمام ظرف ها بشوم!.

صرفه جویی در زمان به این معنا نیست که کارها را به صورت سرسری انجام بدهیم

برخی دیگر بر این باورند که صرفه جویی در زمان به این معنا نیست که کارها را به صورت سرسری انجام بدهیم. مادربزرگ من که یک مهاجر ایرلندی بود، در دوران جوانی خود در یک مغازه خواربار فروشی کار می کرد. او همیشه اول صبح قبل از اینکه به سر کار برود، میز شام را آماده می کرد. دوستم سو همیشه یک ساعت قبل از بچه هایش از خواب بیدار می شود و لباس ها را داخل لباسشویی می گذارد و تمام صورت حساب ها و قبض ها را نیز پرداخت می کند، بدین ترتیب زمانی که به خانه باز می گردد، می تواند زمان بیشتری در کنار فرزندان خود باشد.

او می گوید:

“خوشبختانه ، من آدم سحرخیزی هستم و انجام برخی از کارها در ابتدای صبح به جای این که دردسر و یا مشکلی را ایجاد کنند، باعث می شود تا بهتر زمان را مدیریت کنم.”

دیزی داولینگ ، بنیانگذار انجمن والدین و کار ( موسسه آموزشی که عمده فعالیت آن کمک و ارائه راهکارهای مختلف به والدین شاغل می باشد)، ترفندی ساده را در اختیار شما قرار می دهد که مانع از هدر رفت وقت شما می شود:

لیستی از تمام کارهایی که در طول روز باید انجام دهید تهیه کنید. بله ، تنها کافیست که لحظاتی را صرف یادداشت تمام مواردی که در طول روز انجام می دهید، بکنید.

(پول کتاب های نمایشگاه را پرداخت کردم! پروژه ام را تمام کردم!)

داولینگ می گوید:

“انجام این کار شما را از فردی که دائم می گوید” من زمین می خورم! شکست می خورم! “به فردی تبدیل می کند که همیشه از جملاتی مانند “من این کار را تمام می کنم! انجامش می دهم! استفاده می کند. ” هر زمان که احساس خستگی و نا امیدی کردید تنها با بیرون آوردن لیست خود و نگاه کردن به آن، می توانید دوباره احساس آرامش و غرور کنید.”

تا حد ممکن از تلفن همراه خود کمتر استفاده کنید

لوری سانتوس ، استاد روانشناسی دانشگاه ییل که محبوب ترین دوره آموزشی دانشگاه (روانشناسی و زندگی خوب) را نیز برگزار می کند، می گوید: “وسایل دیجیتالی در واقع باعث می شوند که ما نتوانیم بسیاری از کارهای مهم را در زمان مناسب خود انجام دهیم. وسایل دیجیتالی ما را به گونه ای وسوسه می کنند که به جای اینکه در زمان هایی معین در کنار فرزندان خود باشیم، به انجام کارهایی مانند چک کردن پیام های ارسالی و تماشای تلویزیون بپردازیم.”

البته که دنیای مدرن کسب و کار اغلب از افراد شاغل را ملزم می کند که به صورت شبانه روزی در دسترس باشند و رسانه های اجتماعی نیز به همین شکل عمل می کنند: گویی همه دوستانمان به طور هم زمان در حال صحبت کردن با ما هستند و خبرها و مطالبی به شدت شخصی ، هیجان انگیز و نگران کننده را با ما به اشتراک می گذارند. آیا می توانیم بدون استفاده از ایموجی های مرتبط با حالت هایی همچون “غم” ، “عشق” و یا “تعجب” با دیگران چت کنیم ؟ استفاده شبانه روزی از تلفن همراه ، می تواند به مرور باعث فرسودگی احساسی شما شود.

فناوری همچنین به روش های مختلفی با مغز ما در ارتباط است.

به طوری که دنیل جی سیگل استاد روانپزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه یو سی ال ای (UCLA) و نویسنده کتاب آگاهی ( علم و عمل حضور) می گوید:

“ما در واقع با استفاده از وسایل ارتباطی مدرن تنها بخش غیر اجتماعی مغز خود را فعال می کنیم که تمرکز آن بر تحریک و افزایش هیجان در افراد می باشد و نه برقراری ارتباط موثر با دیگران.” و بسیاری از کودکان نیز با این نظر موافقند. هنگامی که یک معلم ابتدایی در مدرسه ای در لوئیزیانا آمریکا، از دانش آموزان خود خواست که انشایی درباره اختراعی که آرزو می کردند که هیچگاه اختراع نمی شد، بنویسند، چهار نفر از ۲۱ دانش آموز او نوشته بودند که ای کاش هیچ وقت تلفن همراه والدین آنها اختراع نمی شد.

راهکار یکسانی برای کاهش میزان استفاده از فناوری های جدید وجود ندارد. انجام اینکار تا حد زیادی به سن فرزندان شما و نوع حرفه تان بستگی دارد ، اما روز به روز خانواده های بیشتری از برنامه شب های بدون وسایل ارتباطی و آخر هفته های بدون رسانه های اجتماعی استفاده می کنند.

دو روش آسان دیگر که باعث می شوند کمتر از گوشی همراه خود استفاده کنید:

در هنگام شب گوشی آیفون خود را در حالت مزاحم نشوید قرار دهید.
نوتیفیکیشن های برنامه های گوشی خود را غیر فعال کنید. (من این کار را درست پس از دریافت تعداد زیادی خبر در مورد زندگی عاشقانه بن افلک انجام دادم.)

قدرت لمس والدین و کودکان

وقتی صورت خود را بر روی شکم نوزاد خود قرار می دهید و یا در هنگام خواندن کتاب داستان، کودک خردسال خود در آغوش می گیرید، چه احساسی به شما دست می دهد؟ ؟ دکتر سیگل می گوید: “با لمس کردن و یا در آغوش گرفتن کودک خود باعث فعال شدن مدارهای عصبی مرتبط با ارتباطات اجتماعی مغز می شوید، این همان احساسی است که باعث می شود تا بفهمید که شما بخشی از چیزی بزرگتر از خودتان هستید.”

تحقیقات نشان می دهد که تماس بدنی به نوزادان نارس کمک می کند تا سریعتر وزن خود را افزایش دهند و همچنین باعث کاهش درد و اضطراب در کودکان با سنین مختلف می شود. مطالعه اخیر نشان می دهد که تنها لمس دستان کسانی که دوستشان دارید، نه تنها استرس را کاهش می دهد ، بلکه باعث هماهنگ شدن ضربان قلب و امواج مغزی شما می شود. بنابراین آغوش گرفتن کودکان (حتی برای چند لحظه) در هنگام ورود به در خانه باعث بهبود عملکرد فیزیولوژیکی شما خواهد شد.

بهتر است کودک خود را به طور کامل(و نه به صورت لحظه ای) در آغوش بگیرید.

دکتر لیوبومیرسکی می گوید:

“من حتی پسر ۱۷ ساله ام را در آغوش می گیرم.” والدین اغلب تصور می کنند که پسران آنها به محض اینکه وارد سن ۱۰ و یا ۱۱ سالگی می شوند، دیگر تمایل ندارند که دیگران آنها را در آغوش بگیرند، اما در واقع آنها هنوز هم به محبت فیزیکی شما نیاز دارند. ” گاهی اوقات پسر کوچکترم از ما می خواهد که تمام اعضای خانواده به صورت گروهی او را در آغوش بگیریم و ما هم درست به همان روشی که بازیکنان فوتبال آمریکایی در ابتدای بازی همدیگر را درآغوش می گیرند، همدیگر را بغل می کنیم.

بعنوان والدین شاغل ، گاهی اوقات این امکان وجود ندارد که همیشه در کنار کودکان خود باشید.

سرنا ویلیامز بهانه خوبی داشت:

انجام تمرین قبل از مسابقات ویمبلدون و قطعا همه ما نیز بهانه های قابل قبولی برای خود داریم. دوست داشتن واقعی این است که حتی به کوچکترین لحظات زندگی کودکان خود اهمیت بدهید. (اوه ، بچم داره برای اولین بار چهاردست پا راه میره! اولین دندون شیری بچم افتاد!)

دکتر لیوبومیرسکی می گوید:

“یادتان باشد که همیشه قدر نعمت هایی که در اختیار دارید را بدانید، مهم ترین چیز در زندگی شما ، سلامتی و خوشبختی اعضای خانواده شماست.”

عادت هایی که والدین و کودکان را به هم متصل می کند

ملیسا گانینگ ، ویراستار محتوای دیجیتال ؛ آلامدا ، کالیفرنیا :

” ما جمعه شب ها استفاده از وسایل دیجیتالی را ممنوع کرده ایم و به جای آن برای خوردن ساندویچ تاکو به رستوران می رویم. هیچکدام از ما در این زمان اجازه استفاده از تلویزیون را نداریم مگر اینکه بخواهیم برنامه ای را با هم تماشا کنیم و یا به صورت دسته جمعی مشغول انجام بازی های رایانه ای شویم. “

جسیکا پیوی ، دامپزشک ؛ اسمیتفیلد ، ویرجینیا:

” هر شب قبل از دعا کردن ، من و همسرم همراه با دوقلوهای ۵ ساله و ۲ ساله مان مشغول خواندن آهنگ های مورد علاقه مان می شویم و همزمان دست هایمان را به حالت های مختلف تکان می دهیم و با صدای بلند می خندیم و انجام اینکار واقعا سرگرم کنندست. “

کیت رپ:

” من همیشه قبل از خواب به کنار دختران ۱۱ و ۶ ساله ام می روم و هدف من از انجام اینکار این است که به نوعی به آنها احساس آرامش بدهم و من همیشه در طول این مدت چیزهای مختلفی در مورد زندگی ام را با آنها به اشتراک می گذارم.”

رابین میرهف ، مدیر ارتباطات شرکت ؛ اوکلند ، کالیفرنیا:

” من و تووا کودک ۹ ساله ام با هم برنامه های آشپزی نگاه می کنیم. ما همیشه قبل از خواب با یکدیگر صحبت می کنیم. من داستانهای دوران کودکی خودم را برایش تعریف می کنم و او هم درباره کارهایی که در طول روز انجام می دهد با من صحبت می کند. “

دکتر سونیا لیوبومیرسکی:

“من و کودک ۷ ساله ام صبح روزهای آخر هفته برای دویدن به بیرون از خانه می رویم و انجام اینکار واقعا لذت بخش است و او همیشه موقع دویدن از من سوالاتی را می پرسد. “